Zaanstad pakt weer een set tegen een topteam

Midden in de reeks van drie wedstrijden tegen de topteams reisden we zaterdag af naar Doetinchem. Daar stond Orion klaar met oud-Zaanstad spelers Erik van der Schaaf en Tom Buijs. Nadat we zondag in de beker anderhalve set mee konden komen tegen Lycurgus (waarvan we er een wonnen) wilden we weer de toppen van ons kunnen bereiken om iets van Orion af te snoepen.

In het begin van de wedstrijd leek het daar totaal niet op. Het energieniveau van Orion spatte ervan af, want hun coach vindt dat de kleine ploegjes met groot verschil van het veld moeten worden geslagen. Dus werd er volle bak geserveerd en bijzonder snel aangevallen. Daarbij werd in opdracht enorm uitbundig gejuicht, waarbij zelfs een shirt uitging bij een Orion speler. Het werkte, we waren totaal overbluft. Bij 11-2 achterstand ging onze tweede time out al op, waarbij we benadrukten dat we ‘rustig’ moesten blijven en aanhaken, wachtend tot de storm iets zou gaan liggen. De rest van de set deden we dat, waardoor we toch nog tot 15 tegenpunten kwamen.

Het begin van de tweede set kwamen we iets achter, maar konden tot 6-6 bij blijven. Helaas hadden we Lesley toen al moeten inwisselen voor Joris Burger omdat zijn blessure opspeelde. Nadat Orion een gat van enkele punten sloeg loste Joris Berkhout Ferdy af als spelverdeler. De rest van de set gaven we geen series meer weg, maar konden op eigen service ook geen potten breken. 25-19 voor de thuisploeg was het gevolg.

Nieuwe ronde nieuwe kansen. Om uberhaupt kans te maken tegen ploegen als Orion en Lycurgus zijn drie dingen nodig: wij moeten echt keihard werken, we moeten op een of andere manier zorgen dat onze service lastig is en zij moeten een beetje verslappen. In de derde set kwam het zover. Eerst wist Marijn een paar punten op rij te serveren, intussen maakten wij onze sideouts of serveerde Orion in het net, daarna was het Berkhout die zijn lastigste floaters erin werkte. Het waren geen directe punten maar met heel hard werken konden we ze wel afmaken. Toen stonden we ineens 12-6 voor. De druk lag bij Orion, dat iets terugkwam, totdat Lars aan een flinke serie begon. Aan de overkant werden versterkingen ingebracht in de vorm van de reus Joris Marcelis en aanvoerder spelverdeler Stijn Held. Het bracht in deze set echter geen verandering, met 25-17 was die voor ons.

Nu kijken of we het vol konden houden en voor een punt konden spelen. Helaas brachten de versterkingen Orion weer op gang en misten we steeds een sideout voordat we er een maakten. Een lichte achterstand deed ons geloof in een goede afloop geen goed. Tot 10-11 hielden we het nog vol. Toen kwam Tom Buijs bij Orion in de ploeg om er nog een schepje bovenop te doen. Gesteund door de lastige service van Marcelis sloeg Orion een beslissend gat en zo werd het 25-17.

Op zich waren we opnieuw niet ontevreden. We hebben opnieuw onze huid duur verkocht en het is al mooi dat er bij de tegenstander heel wat wissels nodig waren om ons er onder te krijgen. Na afloop mochten beide coaches een ‘man of the match’ aanwijzen bij de tegenpartij. Redbad Strikwerda verkoos onze libero Frank. Mooi voor hem dat zijn enorme inzet en belangrijke rol in onze hardwerkende verdediging opgemerkt wordt en hij zo ook eens in de spotlight komt te staan. Het deed hemzelf opmerken dat ze in Doetinchem echt verstand van volleybal hebben.

We hebben niet lang om terug te kijken op deze strijd, want woensdag staat in de vorm van Lycurgus alweer de volgende beproeving te wachten. Woensdag is tot nu toe onze favoriete dag om te spelen, dus wie weet hoe ver we deze keer weer komen.

(Bron: VV Zaanstad)