Stem nu op jouw favorieten voor de Dutch GOAT en Talent Awards!

Er kan sinds 29 december 0.00 uur niet meer gestemd worden.

Meld je aan voor de digitale uitreiking

Shortlist Dutch GOAT Award
De vijfkoppige vakjury heeft uit alle nominaties van de lezers de volgende namen geselecteerd die kans maken op een Volleybalkrant.nl Dutch GOAT Award.

Lees onderaan dit bericht de toelichting waarom deze spelers en speelsters genomineerd zijn en maak jouw afweging.

Shortlist Talent Award
Daarnaast kent Nederland veel aanstormend talent. De Talent Award is door Volleybalkrant.nl in het leven geroepen als aanmoedigingsprijs voor jong talent. De redactie heeft, in samenspraak met haar journalisten en een aantal Nederlandse toptrainers, twee selecties gemaakt van de grootste (beach)volleybaltalenten in Nederland op dit moment. Zij maken kans op een Volleybalkrant.nl Talent Award. De genomineerde zijn:

Stemprocedure
Voor de GOAT Award tellen de stemmen van de lezers voor 50% mee. De andere 50% wordt door de vakjury verdeeld. Voor de Talent Award tellen alleen de stemmen van de lezers. Om een stemformulier geldig in te kunnen dienen moeten er vier stemmen worden uitgebracht. Mocht je niet willen stemmen op een bepaalde categorie, stem dan blanco.

Meld je aan voor de uitreiking
Alle winnaars worden dinsdagavond 29 december bekend gemaakt. Deze avond organiseert Volleybalkrant.nl de Active Living Volleybalquiz. Presentatoren Kirsten Knip en Celeste Plak zullen na afloop van de quiz de winnaars van de GOAT en de Talent Awards bekend gemaakt. Meld je snel aan voor deze leuke en spannende avond!

Toelichting nominaties vrouwen

Cintha Boersma
Het was is de tijd dat middenaanvallers ook in het achterveld hun steentje moesten bijdragen en ook daardoor was Cintha Boersma van onschatbare waarde voor de Nederlandse ploeg en haar buitenlandse werkgevers. Ze kon niet alleen flitsend aanvallen, maar ook passen en verdedigen als de beste. Captain Boersma ging voorop in de strijd, op de EK’s van 1991 en 1995 (tweede en eerste), maar ook tijdens de Spelen van 1992 en 1996 (zesde en vijfde). En bij haar clubs, in ongeveer alle uithoeken van de wereld.

Robin de Kruijf
Wat een killer is deze dame. Robin de Kruijf staat te boek als één van de wereldtoppers in het team dat vanaf 2015 zo veel successen vierde. Geef haar een set-up en ze scoort, vaak met een omloopbal. Ook op clubniveau is ze meedogenloos en momenteel in dienst van het fameuze Conegliano, verreweg de beste formatie van dit moment in de sterke Italiaanse competitie. Mede dankzij De Kruif is deze club momenteel ongenaakbaar.

Lonneke Slöetjes
Zonder twijfel was zij de meest scorende aanvalster in de Nederlandse ploeg die vanaf 2015 tot de absolute wereldtop behoorde. Lonneke Sloetjes sloeg uit alle standen raak tijdens het EK in eigen land (tweede), de Spelen in Rio (vierde), het EK in Azerbeidzjan (tweede) en het WK in Japan (vierde). Vooral onder de vleugels van coach Giovanni Guidetti was ze succesvol, want ook met Turkse Vakifbank werd door dit tweetal eindeloos veel gewonnen. Na loodzware jaren heeft ze nu een sabbatical genomen. Zien we haar ooit nog terug in Oranje?

Ingrid Visser
We hebben het hier over de recordinternational. Maar liefst 514 keer kwam Ingrid Visser uit voor Oranje en bijna altijd was ze een rots in de branding met een ongrijpbare middenaanval en een dijk van een blok. Ze was al goed in de jaren negentig, toen ze als tiener Europees kampioen werd (1995) en vijfde op de Olympische Spelen (1996). Visser maakte als enige van die lichting ook een tweede bloeiperiode mee. Dat was onder bondscoach Avital Selinger toen Oranje de Grand Prix won in 2007 en tweede werd op het EK van 2009. Ook op clubniveau was ze succesvol in Italië, Spanje, Rusland, Brazilië en Azerbeidzjan. Ingrid Visser werd in 2013 in Spanje vermoord, samen met haar partner Lodewijk Severein. Op initiatief van Volleybalkrant.nl werd de Ingrid Visser Award geïntroduceerd die jaarlijks (behalve in dit corona-jaar) is bestemd voor de beste Nederlandse volleyballer en volleybalster.

Martje de Vries
Tot de negentiger jaren van de vorige eeuw stond Martje de Vries te boek als de beste Nederlandse volleybalster ooit. De blonde Friezin was de belichaming van het succes van DVC uit Dokkum en Olympus uit Sneek. Deze clubs werden van 1976 tot en met 1992 twaalf keer in dertien jaar kampioen van Nederland. Aanvalster Martje de Vries was ook vaak uitblinker en blikvanger in de Nederlandse ploeg die in 1985 onder leiding van bondscoach Peter Murphy brons veroverde op het EK in eigen land. Dat betekende de eerste medaille ooit die een Nederlandse ploeg veroverde bij officieel een internationaal kampioenschap.

Henriëtte Weersing
Haar erelijst is eindeloos. Henriëtte Weersing maakte in de jaren tachtig het Friese Avero Sneek zes keer landskampoen om vervolgens de show stelen in Italië. Daar veroverde ze vele binnen- en buitenlandse prijzen met clubs als Ravenna, Modena en Bergamo. Diagonaalspeelster ‘Harrie’ sloeg gewoonweg de ballen erin, hard en zuiver. Meer dan eens kreeg ze prijs voor beste speelsters van de Italiaanse competitie, maar ook in de Nederlandse ploeg liet ze zich gelden. Tweede en eerste op een EK (91 en 95), zesde en vijfde op de Spelen ('92 en '95). Als je wilde winnen, moest je zorgen dat Weersing in je team zat.

Toelichting nominaties mannen

Nimir Abdelaziz
Als spelverdeler haalde hij de nationale ploeg, maar als diagonaalspeler ontpopte deze dynamische alleskunner zich in de afgelopen jaren als een waar fenomeen. Binnen het huidige Oranje scoort hij aan de lopende band, maar omdat hij geen andere wereldsterren aan zijn zijde treft, zijn de resultaten niet vergelijkbaar met die van de jaren negentig. In de Italiaanse competitie heeft Abdelaziz de clubs voor het uitzoeken en prijkt zijn naam veelvuldig bovenaan de lijsten van beste aanvallers en beste serveerders. De zoon van een Nederlandse moeder en een vader uit het Afrikaanse Tsjaad beweegt als een panter (de betekenis van zijn naam) door veld. Snel, soepel en altijd klaar om zijn tegenstanders te bespringen.

Peter Blangé
De regisseur tijdens de gouden jaren, de bluffer, de recordinternational, mister 500 (interlands). Geen succes zonder een goede spelverdeler en Peter Blangé was van de buitencategorie. Dit niet alleen door zijn sterke handen en zijn hoge blok, maar ook door zijn tactisch vernuft en zijn winnaarsmentaliteit. Vier keer was hij spelmaker van oranje op een olympisch toernooi. In 1988 en 1992 (zilver) nog niet zo prominent, maar in 1996 en 2000 was Blangé letterlijk de man waarom alles draaide. Net als bij de Italiaanse topclubs Parma en Treviso, waarmee hij grossierde in binnen- en buitenlandse prijzen.

Bas van de Goor
Er wordt wel eens beweerd dat hij het verschil was tussen zilver en goud. Bas van der Goor was een middenaanvaller van 2.09 meter die kon vliegen. Hij was er tijdens de Spelen van 1992 nog niet bij, speelde vier jaar later in Atlanta de sterren van de hemel (ook in het achterveld want er waren toen nog geen libero’s). Hij kreeg in de gedenkwaardige olympische finale een de set-up van Peter Blangé op matchpoint voor Italië. En scoorde magnifiek. Ook in zijn nadagen, nadat bij hem diabetes was geconstateerd, boekte de naamgever van de Bas van de Goor Foundation in Nederland met Dynamo nog (internationaal) succes.

Olof van der Meulen
Het vuilnisvat van Oranje in de gloriejaren. Olof (blokkie uit) van der Meulen was de diagonaalspeler tijdens de zilveren Spelen van Barcelona en tijdens de gouden missie in Atlanta. Hij beschikte over een groot ‘oplossend vermogen’ en was op cruciale moment en vaak beslissend. Bijvoorbeeld bij 16-16 in de vijfde set van de olympische kwartfinale tegen Italië in 1992, toen de barrage nog bij 17 punten was afgelopen. Of een kleine vier jaar later tijdens de zinderende finale van de World League in een uitverkocht Ahoy. ‘Ollie’ maakte het beslissende punt met een knallende sprongservice.

Richard Schuil
Schuil heeft zijn nominatie niet alleen te danken aan zijn rol als grote afmaker in de zaal. Natuurlijk, hij was invaller tijdens de gouden Spelen van 1996, buitengewoon goed tijdens het gouden EK van 1997 en Neerlands topscorer op de Spelen van 2000 (vijfde). Ook op clubniveau heeft hij een indrukwekkende erelijst. Maar deze soepele slungel was ook wereldtopper op het strand. Drie keer was hij olympiër als indoorvolleyballer, twee keer als beachvolleyballer waarbij hij in 2012 net geen brons won. Aan de zijde van Reinder Nummerdor won Schuil ook drie Europese titels en diverse toernooien in de World Tour.

Ron Zwerver
Het boegbeeld, de personificatie van het Nederlandse volleybalsucces in de jaren negentig. Ron Zwerver, goed voor drie olympische toernooien en twee finales, sloeg aan de buitenkant de ballen erin, maar kon ook goed passen en serveren. Hij bleef, anders dan sommige teamgenoten, het befaamde Bankrasmodel tot het bittere einde trouw en koos pas na de olympische spelen van 1992 voor het grote geld in Italië. Daar won hij in het shirt van Treviso alles wat er maar te winnen viel. Van Ron Zwerver kwam de laatste Nederlandse klap in de olympische finale van Atlanta. Zijn veelbesproken gouden droom werd daarmee werkelijkheid.