Selectietraining: wie wijst wie af? (column)

Op Volleybalkrant.nl was lange tijd de column van de week te lezen. Deze rubriek is verdwenen, maar de redactie staat nog steeds te springen als er een column wordt ingezonden. De ambitieuze trainer Robin Bhaggan is in zijn pen geklommen en heeft ons een eerste column van een serie opgestuurd.

Selectietraining: wie wijst wie af?
Dagelijks werk ik met jonge spelers bij het Regionaal Talenten Centrum. Op de jonge talenten in opleiding komt veel af. Selectietrainingen zijn een vast onderdeel van je eerste jaren als volleyballer. Hoe ga je daar nou het beste mee om?!

,,Daar kom je dan de zaal binnen. Er word je een hesje gegeven met een nummer erop. Juist, je bent vandaag nummer 151. Van de 200 talenten die gekomen zijn moet jij zien op te vallen. Uit te blinken. Moeilijke klus. Jeetje wat ben je zenuwachtig! Ik hoop niet dat ik afgewezen ga worden. Als de training begint, zijn je vingers totaal verkrampt en het lijkt alsof je stenen in je schoenen hebt. Wat doet de rest het toch onwijs goed. Je kansen slinken... Gelukkig: we gaan passen! Dat is toch echt je ding. De trainer begint uit te leggen welke techniek hij wil zien. Passen vanaf de linker kant?! En je clubtrainer zegt altijd dat je recht achter de bal moeten komen. Ik kan dat links passen echt niet hoor!"

Veel mensen die bovenstaande gedachten lezen zullen het herkennen. Een aantal maanden geleden had ik hier met mijn oudste jongens - groep Onder 17 - een leuke discussie over. De gewaagde stelling die ik inbracht luidde: 'Je kan nooit afgewezen worden tijdens een selectietraining'. Zo heerlijk kritisch als mijn spelers zijn kwamen ze met diverse voorbeelden en klinkende argumenten. ,,Ik ben al een keer afgewezen, dus het kan echt hoor!" of ,,Als je niet goed genoeg bent word je toch afgewezen?"
De angst van afwijzing lijkt er van nature in te zitten. Dat is helemaal niet erg, zolang het maar functioneel is. De druk die het met zich meebrengt zorgt ervoor dat je alles behalve lekker je eigen spel kan spelen. Iemand die helemaal gespannen is met verkrampte handjes en voetjes gaat natuurlijk geen hele goede indruk maken.

Als jeugdspeler zou je je mindset als volgt kunnen vormen: ,,Ik zoek een trainer die iets in mij ziet en de kennis heeft om mij verder te brengen." Vanuit die overtuiging wordt de druk van de selectietraining ineens omgedraaid. Jij zoekt namelijk naar iemand die jou kan verder brengen. Staat je shirtnummer aan het einde van de selectietraining niet op de lijst? Dan betekent dat, dat deze trainer niet door jouw kwalificatielijstje is gekomen. Je kan je tijd en energie beter besteden aan mensen die het wél in jou zien en je verder willen brengen. Je wilt niet trainen bij coaches die aan je twijfelen. En ook dat kunnen we omdraaien: je wilt niet trainen bij coaches die twijfelen aan de invloed op jouw ontwikkeling. Met een duidelijke opdracht voor jouw volgende selectietraining en ga je recht op je doel af.

Heeft u ook een onderwerp waar u graag een column over wilt schrijven? Stuur deze naar redactie@volleybalkrant.nl.