Russische landstitel voor Dijkema na ultieme comeback

Het was geen makkelijk seizoen voor zowel Laura Dijkema als haar Russische club. Na vier seizoenen in Italië, waarvan drie bij Il Bisonte Firenze, koos ze afgelopen zomer voor een nieuw avontuur. Met het Russische Lokomotiv Kaliningrad kon ze voor de prijzen én in de Champions League gaan spelen. Lokomotiv bestaat als club pas drie jaar, maar had niet lang nodig om zich bij de beste clubs van Rusland te scharen. Vorig seizoen eindigde de club al als tweede. Niet alleen dat maakt club de bijzonder, ook de ligging van de club maakt 'VC Loko' uniek. Zo speelt de club in Kaliningrad, een oblast liggend aan de Oostzee tussen Polen en Litouwen in maar desondanks wel onderdeel is van Rusland.

Voor het seizoen goed en wel begonnen was, moest Kaliningrad al afscheid nemen van één van de speelsters. Vanwege zwangerschap haakte de Cubaanse Ana Cleger af voor het huidige seizoen. Halverwege het seizoen moest aanvoerster Margarita Kurilo om dezelfde reden stoppen. Daar bleef het niet bij voor Dijkema en haar team, want COVID-19 had ook flink wat invloed op de Russische topclub. Zo moest Kaliningrad zowel een periode in de competitie als in de tweede ronde van de Champions League meerdere speelsters missen. Zo ook Dijkema, die de Champions League moest missen vanwege een besmetting.

Uiteindelijk eindigde Lokomotiv Kaliningrad toch nog knap als derde in de reguliere competitie en plaatste het zich via de play-offs voor de Final Six. In die bubbel in Kazan kwam de rood-groene formatie van Kaliningrad echt op stoom. Er werd in de poule gewonnen van zowel Proton Saratov en nummer één Dinamo Ak-Bars Kazan. Daardoor mocht Kaliningrad in de halve finales aantreden tegen Uralochka-NTMK, waarvan uiteindelijk in vier sets gewonnen werd om de finale te bereiken.

Ultieme comeback
In die finale was Dinamo Moskou de tegenstander, de nummer twee van de reguliere competitie. Moskou had aanvankelijk ook het betere van het spel tegen Kaliningrad. Al snel keek 'VC Loko' tegen een achterstand van een paar punten aan. Hoewel Dijkema en haar team probeerden de aansluiting te vinden, maar konden het gat niet compleet dichten. Het werd dan ook 0-1 voor Moskou, dankzij een snelle middenaanval (21-25). In de tweede set bleef het tot 14-14 gelijk opgaan. Daarna plaatste Moskou echter een versnelling die Kaliningrad te machtig werd. Met acht punten op rij werd ook de tweede set in het voordeel van Moskou beslist (19-25).

Inmiddels stond Kaliningrad met de rug tegen de muur en mocht het geen set meer verliezen om de landstitel nog te winnen. Met Irina Voronkova en Louisa Lippmann als belangrijke speelsters leek Kaliningrad een beslissend gaatje te slaan (20-17), maar Moskou kon toch weer aanhaken en zelfs op voorsprong komen (20-22). Op 22-23 leek Moskou de zege en het kampioenschap te pakken, maar Kaliningrad bleef knokken. Dijkema ging naar de kant voor een blokkerende wissel en zag vanaf de kant dat Tatiana Ezhak en Lippmann haar team setpoint bezorgden. Ezhak haalde vervolgens de set binnen voor Kaliningrad (25-23).

Het winnen van de derde set leek Kaliningrad een boost te geven. Onder aanmoediging van de luidruchtige Kaliningrad fans gingen Dijkema en haar team op weg naar het winnen van de vierde set. Moskou begon meer fouten te maken, terwijl de zelfverzekerdheid bij Kaliningrad juist toenam. De vierde set werd dan ook overtuigend gewonnen (25-19).

Daarmee was de stand weer helemaal gelijk en kwam het winnen van de landstitel heel dichtbij voor Kaliningrad, dat met het winnen van de derde en vierde set het zelfvertrouwen weer terug had. Opnieuw waren Lippmann en Voronkova goed op dreef, wat Kaliningrad na de kantwissel op de service van Dijkema op voorsprong bracht. Op 14-11 kreeg Kaliningrad dan ook het eerste match- en championship-point dankzij de score van Lippmann. Moskou wist die nog weg te werken, maar op het tweede was het wel raak. Dijkema koos opnieuw voor de set op Lippmann, die de bal hard via de handen van de blokkering buiten de lijnen sloeg. Een explosie van blijdschap en tranen van vreugde volgden bij de speelsters en staf van Lokomotiv Kaliningrad, die elkaar in de armen vielen en het feestje met de fans vierden.

Met veel enthousiasme werd daarna de beker in ontvangst genomen en werd Irina Voronkova uitgeroepen tot ‘Most Valuable Player’ van de Final Six. Daarna werd opnieuw feest gevierd met de aanwezige toeschouwers.

Emotioneel seizoen
Een dag later begint bij Dijkema ook door te dringen dat ze kampioen van Rusland is. “We moesten om 01.00 vannacht alweer vertrekken richting het vliegveld. We vlogen vannacht weer terug, dus was om 10.00 vanmorgen thuis, heb lekker even bijgeslapen en begin het nu wel te beseffen!”

Als ze terugblikt op de wedstrijd dan spreekt ze van een echte wedstrijd. “Ja, het was een echte finale! We kregen in de derde set pas grip op Moskou. Ze hadden ons flink onder druk met service en wij hadden daarentegen weinig druk. Maar dat draaide in de derde set om en toen werd het een gelijkwaardige wedstrijd.” Kaliningrad ging dan ook met overtuiging de vijfde set in. “Ja met veel vertrouwen,” beaamt Dijkema, “en er was echt rust in het team.”

Het was voor Dijkema een zwaar jaar met het verlies van haar moeder en oma. Maar ze blijft positief: “Voor mij persoonlijk is het een bekroning op een emotioneel zwaar seizoen en is het gewoon super vet om kampioen van Rusland te worden!”