Ron Zwerver, de beste aller tijden, kiest voor een toekomst buiten volleybal

Jongensdroom
Kort nadat Zwerver was uitgeroepen tot Nederlands beste ooit, pakte hij de telefoon om de organisatie van de GOAT Award verkiezing te bedanken. Hij heeft een uitpuilende prijzenkast en toch doet deze uitverkiezing hem nog wat. Dat zegt wat over de persoon Ron Zwerver, die ook wel kan verklaren waarom deze eer hem toebedeeld wordt. “Ik ben me bewust van de positie die ik binnen het hele Bankrasmodel heb gehad. Ik was daar toch een soort van boegbeeld van. Het komt niet alleen door Olympisch Goud, of het feit dat ik het programma in Nederland bewust zo lang trouw ben gebleven, maar het is ook een mooi verhaal. Een jongensdroom. We stonden 8 jaar lang aan de top en kwamen daar op een manier die On-Nederlands was. Dat valt mensen op. We waren als spelers sowieso opvallende verschijningen. Veel langer dan de gemiddelde volleyballers in die tijd. Koppel daaraan het succes, dan snap ik dat mensen onze generatie niet zo snel vergeten.”

Dankbaar
Maar Zwerver is zich er terdege van bewust dat de generatie voor hem de weg geplaveid heeft. “De generatie met onder andere Bert Goedkoop en Marco Brouwers zijn begonnen met de Bankrasfilosofie. Zij zagen dat er een gat te dichten was met de wereldtop en namen zelf als spelersgroep het initiatief om daar wat aan te doen. Arie Selinger heeft dat model vervolgens uitgetekend en een groep getalenteerde jongens is dat blind gaan volgen en daar in gaan geloven. En daarbij kwam dat eerst Brother en vervolgens Nationale Nederlanden ook geloofden in die filosofie en bereid waren daarin te investeren. Ik ben de generatie voor mij heel dankbaar voor het leggen van de basis van ons succes.”

Mazzel
Volgens Zwerver was dat succes niet enkel het resultaat van een visie, hard werken en talent. De tijd waarin dit gebeurde speelde ook een rol. “Als ik erop terugkijk dan realiseer ik me ook wel dat er een aantal toevalligheden op het juiste moment samenkwamen. We hadden mazzel dat Italië in 1990 wereldkampioen volleybal werd, waardoor de sponsorbedragen en de markt aldaar een enorme sprong maakte. Hierdoor zag ik als jong broekie voor het eerst hoe echt topvolleybal eruit zag. Ik herinner me nog goed dat we de finale van de Europa Cup I in Parma speelden. Tijdens die wedstrijd scoorde ik op een gegeven moment op linksvoor de bal en het publiek ging compleet uit z’n dak. Nou bleek achteraf dat zij helemaal niet juichten omdat ik dat punt scoorde, maar omdat Bengt Gustafsson, de sterspeler van Parma, de hal binnenkwam. Dat gaf mij wel een heel mooi beeld van wat je als sterspeler in het buitenland te wachten staat. Ineens hadden we een concreet beeld van waar we naartoe aan het werken waren.”

Supertalent, alleen nog geen prijzen
In deze tijden geen uitzinnig publiek op de banken in Italië, maar wel een Nederlandse sterspeler die menig volleyballiefhebber in Nederland en daarbuiten in vervoering brengt. Nimir Abdelaziz werd in de GOAT-verkiezing uiteindelijk tweede achter Zwerver. De beste Nederlandse volleyballer aller tijden volgt de ontwikkelingen van Nederlands beste speler van dit moment goed. “Nimir is een supertalent. De ontwikkeling die hij heeft doorgemaakt is bijzonder. Hij had de echte passie voor het spelverdelen niet en was misschien af en toe wel gefrustreerd dat zijn set-ups niet afgemaakt werden. Hij dacht waarschijnlijk: dat kan ik zelf beter. En dat blijkt nu ook. Maar de stap naar de absolute wereldtop zal hij pas maken als hij grote prijzen gaat winnen in Italië.” Of dat met zijn huidige team Trentino Volley, waar ook neefje Dick Kooy speelt, gaat lukken betwijfelt Zwerver. “Tegenwoordig maakt op dat niveau de verdediging het verschil. Daar blinkt Trentino niet in uit. Daarnaast is in mijn ogen de verdeling niet optimaal en komt er te veel verantwoordelijkheid bij Nimir te liggen.” Dat het spel tegenwoordig sneller gaat en de fysieke ontwikkeling van spelers een stuk verder is dan in zijn tijd erkent Zwerver direct. “Kijk naar een Ngapeth. Wat een atleet is dat. Die kan alles en bestrijkt in zijn ééntje ongeveer het hele achterveld.” Maar niet alles is beter in deze tijd. “Vroeger was men creatiever en werden er veel meer combinaties gespeeld. Daar zouden veel teams nu nog van kunnen leren. Twee aanvallers in dezelfde zone in het zelfde tempo aan laten vallen. Dat gebeurt nu met de middenmannen en de pipe-aanval, maar waarom niet op meer plekken op het veld?”

Opnieuw beginnen
Na zijn actieve spelersloopbaan, waarin hij een ontwikkeling had doorgemaakt van jong talent tot absolute sterspeler, kwam Zwerver vrij snel in het trainersvak terecht. Daar kon hij eigenlijk weer van vooraf aan beginnen. “Als je na zo’n carrière de zaal in stapt als trainer, dan denk je dat je het allemaal wel weet en gezien hebt. Maar ik kon gewoon weer opnieuw beginnen. Ik ben me pas echt gaan ontwikkelen toen ik met Koos Klein ben gaan samenwerken. Hij heeft mij echt gevormd als trainer, door me te leren kijken en luisteren en mensen in hun kracht te zetten.” Zwerver werkte onder andere bij het HvA Volleybalteam (een eerdere versie van het Talent Team) en Jong Oranje met Klein samen. Hij kijkt met veel plezier terug op die tijd. “We haalden toen, weliswaar met een iets te oud team, de finale van het landskampioenschap terwijl daarvoor altijd tegen degradatie gevochten werd. En we hebben later jongens als Stijn van Tilburg en Stijn van Schie uit de klei getrokken. Leuk om te zien dat deze jongens zich ontwikkeld hebben tot de profs die ze nu zijn.”

Bondscoach Volleybaldames
Naast werken voor de Nevobo als opleider, was Zwerver ook succesvol clubcoach van Nesselande. Later kwam hij terug bij de bond als assistent-trainer van Gido Vermeulen. Dat was een leerzame periode. “Op een gegeven moment merk je dat er wrijving binnen de groep ontstaat tussen spelers en staf. Als assistent-coach een moeilijke positie om in te zitten. Maar ook heel leerzaam.” Vervolgens koos hij voor de topsportcultuur in de Verenigde Staten om zich verder te ontwikkelen als trainer. “Volleybal op college-niveau is daar enorm groot. Vooral bij de dames. De faciliteiten zijn top en het niveau erg hoog. Een geweldige omgeving om in te mogen werken.” Na zijn terugkeer uit de VS had Zwerver nog één grote ambitie binnen het Nederlandse volleybal. “Maar voor die positie heeft de Nevobo toen Avital Selinger aangesteld.” Bondscoach van de nationale damesploeg was de enige plek waar Zwerver nog als trainer aan de bak wilde. “Er zit zoveel potentie in die groep en ik ga alleen nog voor goud. Ik had graag dat team verder geholpen met alle kennis en knowhow die ik in al die jaren heb opgebouwd. Ze wisten dat ik beschikbaar was, maar hebben me nooit gevraagd. Avital is overigens een goede vriend van me en ook de juiste man op de juiste plek. Maar dat was de enige plek waar ik mijn trainerscarrière voort wilde zetten. Dat is er niet van gekomen en nu focus ik me op heel veel andere leuke projecten.”

Een boodschap
Eén van die projecten is een boek over zijn leven na Olympisch goud. Hij kwam zelf op het idee: “Vanuit Amerika hoorde ik oud wielrenner Thomas Dekker op de radio over zijn boek vertellen. Ik vond dat een dusdanig interessant verhaal dat ik eenmaal terug in Nederland naar een theatervoorstelling van Dekker ben gegaan. Dekker zijn verhaal is niet alleen vermakelijk, maar er zit ook echt een boodschap in. En toen dacht ik ineens, het is nu 25 jaar na Olympisch goud en in die tussentijd heb ik zoveel kennis opgedaan, ik heb ook een boodschap. Wat doet een Olympische sporter bijvoorbeeld na zijn sportieve carrière? Er is een enorme kloof tussen de Olympische wereld en de sociaal maatschappelijke wereld. En zeker in tijden van corona heb ik gemerkt dat veel deze sporters kampen met een gebrek aan toekomstperspectief. Mijn verhaal kan daarin wel wat voor ze betekenen.” Zodoende kwam Zwerver via via met de juiste mensen in contact en binnen no-time was er boekdeal. Hans Klippus, één van de schrijvers van het boek ‘de Lange Mannen’ gaat het verhaal van Zwerver, met als titel ‘Eeuwig Goud’, op papier zetten. “Het proces van schrijven is nu bezig. Eén keer in de week zien we elkaar en per week schrijft Hans één hoofdstuk, drie maanden lang. Begin juni ligt het script bij de uitgever en als het goed is komt het in de tweede week van juli uit, vlak voor de Olympische Spelen.”

Toekomstplannen
Over zijn toekomstplannen kan Zwerver nog niet heel concreet zijn. Hij is naast dit boekproject momenteel druk met meerdere sport gerelateerde projecten, zoals Scorelit (een online trainings- en analyse tool voor sporters die advies willen van experts) en Slamstox (een bedrijf dat Nederlandse studenten in de VS aan een scholarship probeert te helpen). “Allemaal hele leuke projecten waar ik energie van krijg, maar er spelen nog een aantal zaken waarover ik nog niet te veel los kan laten. Het is wat meer in de hoek van sportmanagement en leiderschapsontwikkeling. Maar daar zal pas tegen de zomer meer bekend over worden.”