Patsy Visser spreekt

Ruim drie jaar lang heeft ze naar de buitenwereld gezwegen. Maar nu het proces over de moord op dochter Ingrid en haar partner Lodewijk Severein gaat beginnen, wil Patsy Visser voor één keer haar verhaal kwijt. Dat doet ze in een groot interview dat vandaag staat afgedrukt in De Telegraaf.

Ondanks haar immense verdriet, gaat ze volgende week voor de rechtszaak naar Spanje. ,,Dit is het enige wat ik nog voor ze kan doen,’’ zegt Patsy Visser in het interview. ,,Zij zijn er niet meer, ik wel. En ik wil iedereen zien.’’

De nabestaanden weten dat ze een loodzware tijd tegemoet gaan. Ze zijn opgeroepen als getuigen, maar zullen zich ook moeten wapenen tegen de manier waarop bijzonderheden (waaronder gruwelijke details) uit de rechtszaak naar buiten komen.

Patsy Visser vertelt in De Telegraaf dat het haar niet lukte om deze zomer tijdens de Olympische Spelen naar de wedstrijden van het Nederlands volleybalteam te kijken. ,,Dat is te confronterend. Ik denk dan: Ingrid hoort erbij te zijn, misschien niet meer als speelster, maar in de begeleiding of ergens op de tribune. Ik ben één keer bij een interland geweest, tegen België. Ik dacht: Misschien kan ik het wel aan. Maar bij het Wilhelmus moest ik al huilen. Die meiden stonden daar en ik dacht: Waar is mijn kind?’’

Ze vertelt in De Telegraaf ook over een mooie dag. ,,Het was mijn idee. Ik wilde alle meiden van het toenmalige nationale team bij elkaar zien, samen met hun ouders. Dat is gelukt, bij Manon en Reinder Nummerdor thuis. Mijn casemanager van slachtofferhulp was met me mee om vragen te beantwoorden. Maar het was ook gezellig: Reinder achter de barbecue, spelletjes, gesprekken. Ik was blij om al die ouders te zien.’’

Maar onderweg naar huis had ze het heel moeilijk: ,,Het was zo heftig en zo dubbel. Ik was vooral ook boos, gewoon kwaad, op alles en iedereen. Al die moeders, lieve moeders stuk voor stuk, hadden hun kind nog. En ik niet. Iemand heeft haar van mij afgenomen. Hoe kan iemand dat doen? Ze waren zo gelukkig samen.’’

De foto’s bij dit artikel zijn gemaakt bij de Muur tegen Geweld "het onbevattelijke", waar dit jaar een naamplaatje met de namen van Ingrid en Lodewijk is opgehangen. De Muur tegen Geweld bevindt zich in de gemeente De Wolden in Drenthe in een rustige, landelijke omgeving, die zich goed leent voor gedenken en bezinnen. Het monument is allereerst een plaats om mensen te gedenken die door geweld om het leven zijn gekomen. Nabestaanden hebben de mogelijkheid dit te doen door de naam van hun dierbare in de vorm van een plaatje op de muur aan te brengen. Deze plaats biedt nabestaanden verder de gelegenheid alleen of samen met anderen, bijvoorbeeld lotgenoten, stil te staan bij de dood van hun dierbaren en hun verdriet te delen.

Informatie

Net als in de periode rondom de vermissing in 2013 gebruiken de familieleden van Ingrid Visser en Lodewijk Severein een speciale website om informatie te delen met de buitenwereld (www.ingridenlodewijk.com). Het is ook mogelijk om op deze site opmerkingen te maken of steunbetuigingen achter te laten.