Nieuwe club voor Vincent de Bie

Als 10 jarige jongen, wilde ik net als mijn ‘grote’ neef (nog geen half jaar ouder) leren volleyballen. Op een warme zomerdag tijdens een vakantie in Frankrijk, speelde ik dan ook samen met hem mijn eerste ‘potje’ volleybal. Toen na de vakantie school weer begon, hoorde ik dat een vriend op volleybal zat. Dat wilde ik natuurlijk ook! Zo kwam ik bij volleybalvereniging WHV, te Asperen, terecht. In 8 jaar, groeide ik uit tot een, inmiddels bijna twee meter lange, middenman in het eerste mannenteam. Met als hoogtepunt onze promotie naar de 3e divisie.

Na enkele jaren in dit team gespeeld te hebben, was het tijd om het ouderlijk nest te verlaten. Ik vertrok naar Utrecht, het hart van Nederland. Hier hadden de verenigingen hele andere struggels. In plaats van een tekort aan spelers, hadden ze er bijna te veel. Ik begon mijn nieuwe avontuur hierdoor buiten Utrecht, bij volleybalvereniging Taurus, te Houten. Hier ontdekte ik, als lefty, dat het midden toch niet helemaal mijn droompositie was. Zodra ik bij volleybalvereniging VVU, te Utrecht, de kans kreeg om als diagonaal op 2e divisie te spelen, was de keus snel gemaakt. Heel wat wedstrijden, zowel uit als thuis, kon ik nu gewoon fietsend bereiken. Dat de vereniging, een jaar eerder, uitgeroepen werd als meest gastvrije vereniging van Nederland, blijkt helemaal terecht! Ik heb het hier dan ook onwijs naar mijn zin gehad.

Nadat afgelopen jaar halverwege het seizoen stopte, vanwege covid19, twijfelde ik om volledig over te stappen naar het beachvolleyballen. Het bericht van Kees van Wijngaarden (de trainer die mij naar het eerste mannenteam van WHV haalde) bracht nieuwe mogelijkheden aan het licht. ‘Zou Servia een optie voor je kunnen zijn?’ De aanpak van de trainer Michiel de Ruyter (met behulp van Action Types), sprak me erg aan. Gezien de maatregelen rondom het virus, was meetrainen een beetje lastig geworden. Daarentegen bracht deze situatie het team een plek in de 1ste divisie. Inmiddels zitten de eerste trainingen, met gepaste afstand onder de buitenlucht, erop en heb ik toegezegd om deze uitdaging samen met het team aan te gaan.

Servia stond voor mij altijd al bekend als een vereniging waar het team ontzettend gesteund wordt door het publiek, waarmee wellicht ook hun sterke thuisvoordeel te verklaren valt. Ik kan me niet heugen dat ik ooit een wedstrijd bij Servia thuis gewonnen heb. Het team staat in mijn ogen bekend als sterk gemotiveerd, met de wilskracht om van iedere wedstrijd een goede wedstijd te maken. Dat belooft veel voor een spannend seizoen.