Missen Olympische ticket drama voor Nederlands volleybal

Celeste Plak liep na het laatste punt snikkend weg bij haar team om een aan de kant liggende bal een rotschop te geven. Anne Buijs was ook door ploeggenoot Robin de Kruijf niet te troosten en trapte een krukje de lucht in. De teleurstelling, het verdriet, de woede, het onbegrip, het droop er vanaf terwijl de Duitsers aan de andere kant van het net feest vierden.

Eigenlijk had niemand gerekend op deze teleurstellende uitkomst. In de week voorafgaand aan het OKT oefende Oranje in Berlijn nog drie keer tegen Duitsland. En won drie keer. Van de twaalf keer dat beide ploegen elkaar in de laatste jaren ontmoetten op grote toernooien, won Oranje 11 keer. Dat het nu toch mis ging past wel een beetje in het beeld van het uiterst moeizame jaar dat de talentrijke groep achter de rug heeft.

Geloof
In 2018 verloor Oranje eigenlijk alleen van de echte wereldtop en werden andere wedstrijden vrij moeiteloos gewonnen. The best of the rest, het was wachten op dat ene kleine stapje naar een podiumplaats op een groot toernooi. Het kwam er niet van. In 2019 liep alles anders. Het eerste Olympisch Kwalificatie Toernooi op Sicilië werd een deceptie door de kansloze nederlaag tegen Italië. De Volleyball Nations League was niet echt een graadmeter omdat met een sterk verjongd team werd gespeeld, zodat de echte vedetten wat op adem konden komen na een slopend clubseizoen. Ook het EK werd een mislukking, nadat Oranje in de kwartfinale kansloos bleek tegen Turkije. Het kostte bondscoach Jamie Morrison de kop. Giovanni Caprara nam het roer over. De volleybalbond slaagde erin, het Olympisch Kwalificatie Toernooi naar Apeldoorn te halen. Het geloof in plaatsing voor Tokio groeide, zeker omdat bleek dat belangrijkste concurrent Turkije niet echt in goede doen was.

Maar Duitsland blokkeerde vanavond de weg naar de finale. Kansloos was Oranje niet. Duitsland dicteerde grote delen van de wedstrijd. Opgezweept door de 6000 fans wist Oranje toch steeds aan te haken. Caprara begon de halve finale met een basis die ook de laatste twee wedstrijden binnen de lijnen stond. Floortje Meijners nam op de diagonaal de plaats in van Lonneke Sloetjes. Anne Buijs en Nika Daalderop verzorgden de buitenaanval, Robin de Kruijf en Yvon Beliën het midden, Laura Dijkema mocht de lijnen weer uitzetten en Myrthe Schoot fungeerde als libero.

Wisselen
Oranje kwam in de 1ste set met 11-15 en 14-17 achter. In tegenstelling tot eerdere wedstrijden sloeg Caprara nu wel volop aan het wisselen. Maret Balkestein kwam erin voor Anne Buijs en met een dubbele wissel werden Britt Bongaerts en Lonneke Sloetjes in het veld gebracht. Sloetjes sloeg enkele fraaie ballen binnen en zo kwam Oranje op 23-23 toch op gelijke hoogte. Duitsland liet twee setpoints lopen maar sloeg bij het derde toch toe.

In set 2 bleef Sloetjes staan en verhuisde Meijners naar de positie van passer/loper. Het leek allemaal toch goed te komen. Oranje kwam op 12-8 en 15-10. Op 16-17 nam Duitsland toch weer de leiding en gaf die niet meer uit handen. Juliët Lohuis en Celeste Plak werden nog even ingebracht, maar ook dat mocht niet baten: 23-25.

Nagelbijten
De grijze wolken werden steeds donkerder toen in set 3 Duitsland op een 10-13 voorsprong kwam. Oranje rechtte de rug en kwam terug tot 16-16. Even later was het toch weer 16-19, maar De Kruijf en Daalderop gaven de nagelbijtende toeschouwers bij 20-19 toch weer hoop. Dat duurde niet lang. Op 21-24 had Duitsland voldoende matchpoints om het karwei af te maken, 22-25.

Na afloop voelde De Kruijf er voor de verzamelde pers niets voor om in grote woorden de ontstane situatie te omschrijven. ,,Dat kunnen jullie zelf vast ook wel in de wedstrijdverslagen morgen. Het lukte vandaag gewoon niet. Duitsland domineerde en wij konden er niet doorheen breken. Ik kan nu even geen woorden vinden voor het gevoel dat er is nu we de Olympische Spelen niet hebben gehaald.'' Wat de uitkomst voor haar eigen toekomst bij Oranje betekent, kon ze ook nog niet zeggen. ,,Soms denk ik dat het beter is om te stoppen bij Oranje, maar op andere momenten is het ook weer zo enorm tof. Het ligt er ook een beetje aan wat het lijf de komende tijd gaat doen. Ik vind het vooral naar voor het Nederlandse vrouwenvolleybal. Sommige wat oudere speelsters zullen gaan stoppen en je hebt niet zomaar een lichting die hun plaats meteen in kan nemen. Dat vraagt tijd.''

WK
Datzelfde gegeven is met het oog op het aan Nederland toegewezen WK in 2022 ook nogal dramatisch. De beleidsmakers hadden de hoop dat het huidige team met het behalen van de Olympische Spelen misschien nog wel in tact kon blijven tot en met het WK. Wat dreigt, is een toernooi dat door gastland Nederland gespeeld moet gaan worden met een nogal vertimmerde en deels onervaren groep. Een voortijdige uitschakeling is dan niet ondenkbaar en dat kan voor het organiserende land een flinke financiële aderlating betekenen.