Martinez-Gion over zijn herstel en een nieuw avontuur: "Het beste is positief blijven"

Afgelopen weekend stond Martinez-Gion met zijn nieuwe team, waar hij nog maar een week onderdeel van uitmaakt, gelijk tegenover zijn oude teamgenoten en coach in de strijd om de Supercup. Desondanks was de ervaren passer-loper niet bezig met wie er aan de andere kant van het net stonden. “Ik ben niet zo gefocust op tegenover wie ik sta, maar meer op het halen van mijn eigen niveau. Die week daarvoor speelde ik mijn eerste oefenwedstrijd met Lycurgus. Het voelt allemaal nog heel nieuw aan. Dat kan mentaal lastig zijn, veel nieuwe prikkels en veel te verwerken. Ik laat het allemaal lekker op me afkomen. Het belangrijkste voor mij is nu fit worden, mijn niveau halen en het team helpen.” 

Martinez-Gion had niet alleen te maken met een nieuw team, maar is ook pas net terug van de achillespeesblessure die hij opliep in de bekerfinale van vorig seizoen. “Het is bizar, want het hele revalidatieproces voelde heel lang en dan sta opeens weer in het veld alsof er niks gebeurd is." Ondanks dat hij alweer inzetbaar was, is het proces van herstel nog altijd bezig. “De pees is genezen, maar het littekenweefsel is nog vers en daardoor is de pees stijf. Ik kan alles wel meedraaien, maar ik heb bijna vijf maanden niet gevolleybald en geen wedstrijdritme. Met name met serveren, timing en springen merk je dat, voor je gevoel moet je alles weer opnieuw leren. Normaal duurt het herstel zes tot acht maanden, dus ik moet eigenlijk heel tevreden zijn met waar ik nu sta en vertrouwen hebben dat ik terugkom op niveau.” 

Tevredenheid en teleurstelling
Na vele jaren in het buitenland besloot Martinez-Gion afgelopen seizoen terug te keren naar Nederland. “Mijn ambities waren altijd om bij een topclub in het buitenland te spelen. Een paar keer haalde ik het wel, maar soms was het ook niet genoeg en veranderde ik weer van club. Ik was er een beetje moe van afgelopen jaar, dat had ik vooral aan mezelf te danken. Bij Dynamo kwam er een plekje vrij na het vertrek van Jeroen Rauwerdink. Nu was ik een keer de oudere van het team, kon ik mijn ervaring overbrengen en weer samenwerken met Redbad (Strikwerda), zoals in de tijd bij Zwolle.” 

Ondanks de goede ervaringen kwam er geen contractverlenging bij de Apeldoornse club. “Binnen de club was er niet echt een vlekkeloze samenwerking. Door de blessure verschoof alles en Lycurgus kwam er tussen met een duidelijk plan, daar kreeg ik veel vertrouwen van. Ik was ook graag bij Dynamo gebleven, maar het is de club niet gelukt om het rond te maken. Daardoor dacht ik dat het misschien niet de plek voor mij was, dus zocht ik het ergens anders. Het gaf me wel tevredenheid, maar ook teleurstelling.” 

Oudje tussen de jongens
Met zijn nieuwe team wil Martinez-Gion de finales om de beker en het landskampioenschap bereiken, al ziet hij ook dat het nog aftasten is bij Samen Lycurgus. Inmiddels heeft hij al veel ervaring met opnieuw starten bij een club en weet hij dat het tijd nodig heeft. “Vroeger had ik daar nog wel moeite mee, maar nu ben ik het oudje tussen de jonge jongens. Het gaat voor mij wel een stuk makkelijker, al is er ook tijd voor nodig. Je moet ontdekken hoe je met elkaar omgaan. Het beste is positief blijven en je best doen. Meer kan je eigenlijk niet doen. Dat is mijn insteek bij elke training en wedstrijd. Dat je je beste beentje voor zet. We hebben allemaal weleens een slechte dag en dan zit de frustratie hoog, maar je moet proberen elkaar niet te veroordelen en juist te steunen. Dat is mijn motivatie deze jaren.”