Landstede wint, maar schittert niet

Landstede Volleybal staat voor het derde jaar op rij in de bekerfinale. Peelpush had de eerste twee sets weinig in te brengen in de halve finale, maar wist het de bekerhouder daarna lastig te maken. Tot een stunt kwam het uiteindelijk niet.

Supporters
De Final Four was na drie Zwolse edities weer terug in Almere en daar werd direct duidelijk dat het moeilijk is sfeer te creëren als de hal matig bezet is. Een groepje vaste Zwolse supporters en een grotere Meijelse aanhang moedigden met veel lawaai hun teams aan, maar dat vulde moeilijk de hele hal.

De naam is gevallen: Peelpush. De mannen uit Meijel stonden voor het eerst in de clubgeschiedenis in de Final Four. Coach Guido Görtzen stuurde Rogier Raemakers, Roger Fermont, Eddy Raaijmakers, Dersley Rimon, Joeri Polman, Marijn Kessels en libero Ivo Naus het veld in.

Landstede-coach Redbad Strikwerda had niet de beschikking over de geblesseerde Stijn van Schie, maar koos uit zijn verdere ruime selectie voor Frank Lubberts, Nico Manenschijn, Jairo Hooi, Steven Eertman, Tom van de Boogaard, Matt Hanley en libero Frits van Gestel.

Blok
Landstede Volleybal maakte direct duidelijk wat het verschil is tussen de top van de Eredivisie en de top van de Topdivisie. Peelpush-diagonaal Fermont werd direct van het scoren belemmerd. Peelpush haakte nog enigszins aan, maar kwam moeilijk tot scoren en maakte veel servicefouten. Landstede speelde zich mede dankzij scores van Hooi naar een soevereine eerste setwinst: 25-14.

In de tweede set wist Peelpush dankzij scores van Joeri Polman (ex-Tilburg) en Marijn Kessels beter bij te blijven. Het hield nog steeds Landstede moeilijk van het scoren af, maar kwam er zelf beter doorheen. Tot halverwege de set was het verschil slechts twee punten, maar met Manenschijn aan service en Hanley aan het net werd het 20-14. Peelpush werkte daarna in een lange rally nog wel het eerste setpunt weg, maar met 25-19 was de 2-0 voor Landstede een feit. 

Brutaal
Peelpush gaf zich echter nog niet gewonnen. Tot groot genoegen van het publiek nam de underdog in de derde set zelfs brutaal de leiding. Dat dwong het zelf af met goed spel; zo liet Fermont ook eindelijk van zich horen. Strikwerda zag zich zelfs gedwongen om een time-out te nemen en was duidelijk niet tevreden over het spel van zijn ploeg. 

Langzaamaan kwam Landstede langszij, maar het kon het initiatief niet definitief overnemen. Polman hield Peelpush namelijk in de wedstrijd met slimme scores. Pas tijdens de big points moest Peelpush toch capituleren. Een blok van Hooi zorgde voor 25-20 en de finaleplaats.