Hidde Boswinkel stopt met topvolleybal: "Het ver weg zijn begon aan mij te knagen."

De loopbaan van Boswinkel

Tot en met 2015 was Boswinkel volgens vele het grootste talent van zijn lichting. Bij Jeugd en Jong Oranje en later het Talent Team was hij de man die voor de punten moest zorgen. Zijn spel werd al snel opgemerkt en in 2015 maakte hij een mooie stap naar de Serie A1 in Italië. Zowel in Ravenna als een jaar later in het Poolse Olsztyn werd hij regelmatig gebruikt met de dubbele wissel. Om meer te spelen maakte hij in 2017 de overstap naar Bolzano in de Italiaanse A2, waar hij als basisspeler echt zijn waarde liet zien. Een jaar later viel hij tijdens zijn seizoen bij Lagonegro op bij Siena (de beste club in de A2), waar hij aan het eind van het jaar - samen met Kay van Dijk - een rol speelde in het kampioenschap.

Boswinkel bleef actief in de A2 bij Lagonegro, waar hij vanwege een schouderblessure wat minder kon spelen. Sinds dat de A3 in Italië zijn intrede deed, voert Hidde in die competitie de topscorerslijsten aan. Na 370 punten bij Alessano en 483 punten bij Tuscania, maakte Boswinkel bij hetzelfde Tuscania afgelopen seizoen zelfs 565 punten voor zijn ploeg. Na drie seizoenen is hij met 1418 punten de speler die de meeste punten gescoord heeft in de A3.

Onlangs liet Boswinkel via social media weten een punt te zetten achter zijn leven als topvolleyballer in het buitenland. In alle openhartigheid antwoordde Boswinkel onze vragen.

Allereerst: hoe gaat het met je?

"Het gaat goed, ik ben lekker aan het genieten van mijn vrije tijd. Wij speelden de play-offs, maar lagen er door blessures meteen in de eerste ronde uit. Dus op 28 april ben ik naar Nederland gevlogen. Ik ben lekker thuis bij mijn vriendin in ons huis, wat we afgelopen zomer hebben gekocht. Ik ben druk bezig met solliciteren en mijn lichaam de rust te geven die het nodig heeft nu, haha. Helaas was ik zelf ook één van de geblesseerden."

Je speelde inmiddels al 5 jaar in de Italiaanse A2/A3. Hoe is dit seizoen verlopen?

"Ja klopt, het laatste seizoen was eigenlijk verassend goed. Vooral als je kijkt dat wij sinds januari geen enkele wedstrijd meer met onze basis hebben kunnen spelen. We stonden na de eerste competitiehelft bovenaan en speelden erg goed volleybal. De beste vier teams stonden echter erg dichtbij elkaar, dus toen we een keer verloren stonden we opeens weer vierde. Zelf heb ik denk ik één van mijn betere seizoenen gespeeld. Helaas begon eind maart mijn schouder tegen te stribbelen. Dat was opzich ook niet gek als je kijkt hoeveel ballen ik soms sloeg tijdens wedstrijden. Dus het was eigenlijk niet het einde van mijn carrière waarop ik had gehoopt."

Je hebt dus besloten om te stoppen met topvolleybal. Kun je in een paar zinnen uitleggen waarom?

"Klinkt het te cliché als ik zeg, 'ik heb gekozen voor de liefde?' Haha, nee even zonder gekheid. Mijn vriendin woonde in ons huis in Denekamp, dus we zagen elkaar weinig. Ik merkte aan mijzelf dat het niet meer mijn doel was om te volleyballen in het buitenland. Daarbij begon het ver weg zijn van huis en mijn leven hier in Nederland steeds meer aan mij te knagen."

Heb je al vroeger in je carrière momenten gehad waarin je hebt overwogen te stoppen, of is het iets dat recent speelde?

"Echt gedacht; ik stop? Nee, nooit op die manier gehad. Wel was het sinds ik geblesseerd ben geraakt aan mijn schouder vier jaar geleden een dingetje. Het kan zomaar klaar zijn, dus dat heeft mij toen wel een beetje wakker geschud. Ik denk dat ik er pas sinds vorig jaar de eerste keer echt over ging nadenken. Maar meer in de manier van; hoe gaat mijn leven eruit zien?"

Was er een specifiek moment of een specifieke ervaring dat de knoop heeft doorgehakt?

"Nou eigenlijk de week dat ik in quarantaine moest en ik niks kon doen. Ik was opeens wel blij dat ik niet hoefde te volleyballen."

Je speelt de laatste jaren heel sterk voor de clubs waar je speelde, en toch bleef een stapje omhoog uit. Vindt je dat jammer, en waar lag dat aan denk je?

"Tuurlijk vind ik dat jammer! Tja, waar lag dat aan? Ik denk dat het ook wel ligt aan mijn zware schouderblessure, dat de clubs het toch misschien niet aan durfden. Dat zou eerste reden zijn die mij te binnen schiet. Misschien vonden ze mij niet goed genoeg. Lastige vraag, haha."

Hoe ziet jouw (nabije) toekomst er uit? Heb je nog een doel of grote passie die je wilt navolgen?

"Ik ben nu druk aan het solliciteren en hoop dus snel een baan te vinden! Ik wil graag weer tennis oppakken. Vroeger altijd veel gedaan, maar uiteindelijk moest ik kiezen en is het volleybal geworden. En ik blijf nog wel volleyballen, terug op het oude nest bij Set-Up’65!"