Heren 1 Apollo 8 maakt verjonging door

Apollo 8 raakt spelers kwijt
Apollo 8 raakte enkele spelers kwijt, zoals Bas Oude Alink, die naar Webton/Hengelo vertrok. “Een aantal spelers heeft bij de TC aangegeven lager te willen spelen of te vertrekken,” verklaart Henk Goor. “Bas had ik er graag bij gehad, ik ken hem nog van Set Up’65 en de NVS. Hij wil het graag proberen in de Topdivisie en ik wens hem dan ook alle succes. Wij maken nu een nieuwe start met jonge en gretige spelers die ergens voor willen gaan. Het moet leuk zijn om het team te zien spelen. Dat was immers ook de doelstelling van Rob Smienk en Rob Honigh. Hun werk moet voortgezet worden. Daarbij is noodzakelijk dat er betrokkenheid ontstaat, zowel van ouders, vrienden als van de club. Apollo 8 en Borne hebben in vergelijking met omliggende teams zoveel te bieden. Hierbij moet je denken aan een professionele speel- en trainingsaccommodatie. Daarnaast is er een professioneel krachthonk, medische begeleiding en zijn er veelzijdige visuele hulpmiddelen beschikbaar. Daar kunnen andere teams en plaatsen enkel maar van dromen.”

Jong team
Door het vertrek van enkele spelers zal Henk Goor aan een nieuw team gaan bouwen. “We starten met de helft van het team van afgelopen jaar, aangevuld met spelers uit de eigen jeugd, Heren 2 en een aantal jongens die terugkomen. Uiteraard is er nog ruimte voor ervaren spelers, op welke positie dan ook, die het leuk vinden om jeugd te begeleiden en beter te maken. Mogelijk willen ze zelf op meerdere manieren plezier halen uit het spelletje volleybal. Het is natuurlijk niet voor niets dat ik ook mee kijk naar de jeugdopleiding van jongens binnen Apollo 8. Er is een aantal enthousiaste jongens en meiden dat aan de slag wil met een leuke groep jeugd. Zelf zal ik me vooral bezig houden met de oudere jeugd.”

Positieve uitstraling
De kracht van het nieuwe team is volgens Henk Goor enthousiasme, plezier en een positieve uitstraling. “Door de mix van ervaring en jongere spelers die elkaar uitdagen is het gewoon leuk om te zien. Het betekent ook bikkelhard werken om je eigen doelstellingen te halen. De uitdaging is om hier een team van te maken. Momenteel zitten we in de fase om elkaar te leren kennen en te werken aan een gezamenlijk plan voor het komende seizoen.”

Nieuwe werkelijkheid
Henk Goor geeft aan dat er door het vertrek van de eerste zes in de stand een nieuwe werkelijkheid ontstaat. “De ploegen uit de 2^e divisie willen zich laten zien. Wij zijn een ploeg in opbouw. Het zal, zeker in de eerste helft, erg grillig zijn. Fantastische momenten zullen zich afwisselen met enorme fouten. Mijn verwachting is dat we de eerste helft in het midden mee kunnen draaien en dat de progressie komt in de tweede helft. Het is kijken waar we komen. Belangrijkste doelstelling is dat alle twaalf spelers beter worden dan dat ze aan het begin van het seizoen zijn. Apollo 8 moet leren trots te zijn op haar eerste herenteam, zij moeten leren dat zij in Twente een unieke plek innemen, waar iedereen trots op mag zijn.”

Geen onbekende
Henk Goor is geen onbekende in Borne en bij Apollo 8. Hij is in Borne en bij Apollo 8 ook op andere vlakken betrokken geweest, zowel als bestuurder als ook in de organisatie. Tevens was hij betrokken bij de totstandkoming van de professionele beachvolleyballocatie op het sportpark Wooldrik. “Mijn keuze voor Apollo 8 komt voort uit de uitdaging die er ligt. Mijn voorgangers hebben het herenvolleybal in Borne weer op de kaart gezet. Apollo 8 is een goed georganiseerde vereniging met professionele faciliteiten, zoals een echte volleybal arena met een hoog plafond, een krachthonk en de mogelijkheden om met video en andere media, spelers individueel beter te maken.”
In 1974 was hij betrokken bij de oprichting van SDS in Voorthuizen. “Ik ben 25 jaar scheidsrechter geweest, t/m de Topdivisie. Verder ben ik betrokken geweest bij het beachvolleybal, zowel als scheidsrechter, wedstrijdleider, trainer als bestuurlijk. Zelf heb ik gespeeld als spelverdeler in Voorthuizen, Harderwijk en Elspeet tot het niveau van 3^e divisie.”

Trainersverleden
Als trainer begon hij bij de jeugd in Voorthuizen en later in Borne. “Rond de eeuwwisseling heb ik training gegeven bij Dames 1 van Apollo 8. Vervolgens heb ik training gegeven bij de heren van Devolco’88 in Deventer, het huidige Avior, daarna Rivo Rijssen, Set Up’65, VoCASA, Twente’05 en Arvevo. Daarna heb ik de dames van Devoko uit Denekamp getraind, waarna ik de heren 2^e Bundesliga getraind heb, twee jaar in Bocholt bij TuB en daarna een jaar bij FC Schuttorf ’09. Als jeugdtrainer ben ik tien jaar trainer geweest bij de Nederlandse Volleybal School, zowel bij C- als B-jeugd jongens. Verder heb ik vier jaar meisjes B getraind in de regio. Verder heb ik Topjeugd, MB, getraind bij VCV Varsseveld en ben ik vier jaar technisch jeugdcoördinator bij VVA in Albergen geweest. De afgelopen jaren heb ik dezelfde functie bij vv Boemerang Eibergen ingevuld”.

‘In Duitsland is een andere beleving’
Het afgelopen seizoen was Henk Goor trainer van FC Schuttorf in de 2^e Bundesliga en behaalde een vierde plek. Hij kreeg daar te maken met een totaal andere beleving van volleybal dan in Nederland. “Inderdaad. Was TuB Bocholt opgebouwd rondom een vriendenteam met professionele aanvulling, in Schuttorf is er sprake van een semi-professionele aanpak. Iedere speler heeft een contract en wordt betaald. Er was sprake van vijf nationaliteiten. Nederland is wat dat betreft een speeltuin, waarbij slechts enkele Eredivisieverenigingen een vergelijkbare aanpak hebben als in de top van de 2^e Bundesliga. In de 1^e Bundesliga gaat zoveel geld om, daar kunnen Nederlandse teams enkel maar van dromen. Ook de organisatie van de Bundesliga is strakker georganiseerd dan in Nederland. Er is een volwassen licentiebeleid, waarbij trainers moeten voldoen aan de gestelde eisen. Er wordt volop gehandhaafd, geen A-trainer op de bank, dan volgt er een boete. Er is een videoplatform, waarbij elke club verplicht is om video’s van de wedstrijden te plaatsen. Ook daar is controle op. Er is een verplichting van spelers om zich in te zetten voor de verenigingen. Het is werk, dus zijn er verplichtingen, zowel in wedstrijden als bij trainingen. Dat is anders dan het gedoogbeleid dat we in Nederland kennen. Kortom een veel professioneler omgeving waarin het hard, maar mooi werken is. Daarbij komen dan nog de afstanden. Als je in Nederland 200 km moet reizen wordt er geklaagd, in Duitsland zijn zelfs op het 4^e niveau nog grotere afstanden mogelijk. We hebben gespeeld in Leipzig, Berlijn, Kiel en Rostock, dan ben je 18 uur onderweg met soms twee wedstrijden in een weekend. De afgelopen jaren ben ik naast de semiprofessionele top in Duitsland ook nog actief geweest als technisch jeugdcoördinator en topjeugdtrainer.”

Extra Topdivisie
De meningen over een extra Topdivisie zijn in volleyballand verdeeld, maar Henk Goor vindt dat de Nevobo voor haar aanpak een compliment verdient. “Jazeker, het is een gedurfd plan dat in ieder geval de betere teams in een klasse de mogelijkheid biedt om op een hoger niveau uit te komen. Kijk nu naar het voetbal, geen kampioenen, maar ook geen degradatie, oftewel er is weinig recht gedaan aan de sportieve prestaties en ambities. Wel ben ik benieuwd wat het betekent als we weer terug moeten naar het piramidemodel met waarschijnlijk een versterkte degradatie. Je hebt dan wel de kans gehad om op een hoger niveau te laten zien, dat je daar thuis hoort.”

'Niveau wordt anders'
Wat vindt u ervan dat de meeste trainers van de huidige Topdivisie bang zijn dat het niveau lager zal worden. “De discussie over het niveau is er al jaren. We leven in een andere tijd en hebben te maken met een andere generatie met een andere mentaliteit. Het is nog steeds zo dat je als trainer je spelers moet uitdagen. Iedere speler krijgt zijn eigen individuele doelstellingen mee, heeft dus zijn eigen plan. Het woord dat daarbij hoort is progressie, beter willen worden. Daarbij hoort een prestatiedrang. Het gevaar is aanwezig dat veel oudere ervaren spelers lekker willen ballen en daardoor jongere spelers tegen houden. Jongere spelers moeten fouten kunnen maken, daar leren ze immers van. Ze moeten dat wel leren accepteren. Kijk maar wat er gebeurt in het bedrijfsleven, de lat ligt hoog. Men is snel ontevreden en er zijn velen die last hebben van burn-out verschijnselen. Dat heeft alles te maken met verwachtingen. Dat begint al bij ouders in de jeugd. Dat vraagt om mentale en sociale training, daar moet dan ook tijd en ruimte voor gecreëerd worden. Het gaat dus om meer dan enkel het aantal uren op de sportvloer. Het vraagt ook meer van een trainer, videoanalyse, individuele trainingsprogramma’s met gesprekken, wedstrijdvoorbereiding etc. Het aantal uren op de vloer is nog niet de helft van de tijd dat een trainer in zijn/haar vak moet stoppen. Het niveau is niet lager, maar anders. Wat belangrijk is dat we weer jongens aan het volleyballen krijgen. Daarbij speelt beachvolleybal een belangrijke rol. Maak het dus aantrekkelijk. Daar hoort ook een bepaalde lifestyle bij,” vindt hij.