Donitas 2 - Lycurgus 2

‘Het zal een taaie strijd worden, maar met gezamenlijke inspanning, hard werken en kwalitatief goed spel kunnen we een nette wedstrijd spelen, waarbij we wellicht nog wel enkele punten uit Beijum weten te stelen’ aldus sprak Rutger van de Goot afgelopen zaterdag niet tegen het team. Tevens had hij het ook niet over de noodzaak om punten te pakken, al spelen we tegen de huidige nummer 1, Lycurgus Heren 2.

‘Laten we deze wedstrijd niet teveel schreeuwen, niet teveel zeuren en vooral rustig en kalm blijven’, fameuze woorden die niet door assistent coach Jelmer Daniels werden geuit. Het team knikte de hoofden in duidelijke overeenstemming met hetgeen er net niet gezegd was. Het was duidelijk. Lycurgus staat op één. Donitas staat op twaalf. Maar dat betekent niet dat de wedstrijd bij voorbaat al verloren is. De herinnering aan de week ervoor, de wedstrijd tegen de toenmalige (en huidige) nummer twee, Zwolle, stond nog vers in het geheugen. Heel nipt wisten de Zwollenaren 3 punten mee naar huis te nemen, maar eigenlijk hadden ze het met maar 1 punt moeten stellen.

Deze wedstrijd kon er dus niet echt worden verloren, alleen maar winnen. Hoewel dit een leuke uitspraak is, werkt dit in de praktijk geheel anders. Toen we na afloop in de kantine zaten heerste er toch echt een sterk gevoel van verloren-hebben. Vreemd, maar waar.

De eerste set kwamen we al vrij snel op een 8 – 2 achterstand. Lycurgus deed precies wat er van ze wordt verwacht; degelijk spel, veel verdedigen en geen spectaculaire aanvallen. Net volleybal. (Waarbij ‘net’ bedoeld wordt als in ‘Tering wat is het hier netjes’, niet als in ‘Ach gut, Heremien, met zo’n naam lijkt de eerste prijs uit de competitie voor poedels net op de laatste prijs!’ en zeker niet als in ‘Godsamme Teun, speel die bal eens over het net!’ – als je dat dacht, mag je hier en nu wel stoppen met lezen)

Deze achterstand wisten we de hele eerste set helaas niet goed te maken, waardoor we uiteindelijk met 25 – 19 verloren. Toch kon hier een sprankje hoop uit geput worden, want we bleven constant de 6 punten achterstand behouden. De tweede set bleek dan ook dat er toch wel iets te halen viel bij de nummer 1 uit de competitie. We speelde een prima set, verslapten af en toe, maar werkten hard en konden goed bijblijven. Helaas, de ervaring van Lycurgus, het choke-gedrag van Donitas; beide factoren speelden één puntje mee. Aldus kwam er 25 – 23 voor Lycurgus op het scorebord te staan. Balen.

De derde set startte en we hadden nog steeds goede moed. Met 3 -2 winnen van de nummer 1 is nog steeds een prima prestatie. We gaan er voor! Vrijwel vanaf het begin kwamen we voor te staan. Een voorsprong die we lang vast wisten te houden. Tot aan de 20. Tot aan de grote punten. De jopen. Vanaf dat moment ging het mis. Lycurgus deed wat leuke dingen, Donitas deed wat domme dingen. We lieten wat punten liggen. We maakten wat domme fouten. Lycurgus kwam dichterbij, ging even over ons heen, maar we pakten terug; op het telbord kwam 26 – 26 te staan. Spannend.

Maar helaas. Twee harde blokjes, op de diagonaal en op de buitenkant, zorgden ervoor dat Lycurgus ook de derde set in eigen huis wist te behouden. De laatste set verloren we ook. Met 25 – 12. Je kent het wel. We waren er klaar mee. Ofzo. Ik ook. Ofzo.
 
IM HERZ!