De twee halve finales bij het EK van Arnold van Ree

In de publieke opinie leeft het beeld dat er tussen de zilveren medaille van Gido Vermeulen met Jong Oranje en de halve finale in 2018 van Arnold van Ree weinig is gepresteerd in deze leeftijdscategorie.  Dat klopt niet, want Jong Oranje (ook onder leiding van Arnold van Ree) stond ook in 2008 in de halve finale en was dichter bij de finale dan met de huidige lichting. Ik woonde alle wedstrijden bij en zag hoe Jong Oranje toen 3 punten verwijderd was van een finaleplaats, maar uiteindelijk met 3-2 van Frankrijk verloor en vervolgens met 3-1 de wedstrijd om het brons tegen de lange Russen verloor. Het is goed om beide halve finales even naast elkaar te leggen.

Eind augustus 2008 vertrok Arnold van Ree met de volgende spelers naar Brno: Daan van Haarlem, Marc de Boer, Dirk Sparidans, Gijs Jorna, Ewoud Gommans, Robbert Andringa, Maarten van Garderen, Ryan Anselma, Ralph Koomen, Bas van Bemmelen, Robin Overbeeke en Brian Schouren. Bijna allemaal zijn zij spelers van ons nationale mannenteam (geweest). Frankrijk, Nederland, Duitsland en Rusland waren in 2008 de vier halve finalisten. Nederland speelde de halve finale tegen Frankrijk, dat als belangrijkste spelers Earvin Ngapeth (toen pas 17jaar), Benjamin Toniutti, Kevin le Roux (in het huidige Franse nationale mannenteam belangrijke spelers) en Guillaume Quesque had. Jong Oranje kwam toen met 2-0 voor (25-23, 30-28). Daarna werd het 2-2 in sets en moest de vijfde set de beslissing brengen. In vijfde set ging het via 6-4, 6-9,10-9 en op 12-11 was Jong Oranje er bijna, maar de Fransen verdedigden geweldig, hadden veel servicedruk en de Nederlandse buitenaanval maakten fouten en het werd 12-15. Geen finale en de teleurstelling bij alle Nederlanders was enorm. Dan maar voor het brons gaan viel niet mee, maar Arnold wist zijn team weer op te laden. De eerste set ging naar Rusland met 23-25. Jong Oranje won de tweede set (na een 19-22 achterstand) met 28-26 (de Russische libero werd op 27-26 afgefloten voor een technische foute bovenhandse pass). Daarna werd het toch een 1-3 nederlaag. De jongste speler van het toernooi (Earvin Ngapeth) werd tot Meest Waardevolle Speler uitgeroepen.

Pas tien jaar later kwam er een herkansing voor Jong Oranje. Voor het toernooi in 2018 had de staf als doelstelling in ieder geval bij de eerste vier in de poule te eindigen. Na de nederlaag tegen Tsjechië zagen sommige toeschouwers dat somber in, ook al omdat de passlijn de zwakke plek leek. Maar Tsjechië bleek gewoon een sterke tegenstander die op het eind van het toernooi net een matchpoint te kort kwam voor de Europese titel. Als altijd leek Arnold van Ree de koele analist te blijven. Hij ging Nimo Benne als pinchhitter gebruiken en van alle spelers de sterke kanten gebruiken. Tegen Finland was Daan Streutker serverend en aanvallend belangrijk. Tegen Portugal waren Cas Abraham en Sjors Tijhuis de puntenmakers en zorgde Joris Berkhout met 2 belangrijke blokpunten voor de beslising.  Tegen Duitsland zorgde Martijn Brilhuis met een belangrijke invalbeurt dat de vierde set werd gewonnen en waren David Bes en Bennie Tuinstra de mannen met de hoge aanvalspercentages. Tegen Wit-Rusland liep het niet lekker, maar de 2 punten kwamen binnen, mede dankzij de hoge score van Bennie Tuinstra.

Dat de halve finale tegen Rusland zwaar zou zijn was duidelijk, maar Jong Oranje bood ruim 3 sets goed partij, met durven aanvallen en blokkeren tegen lange mannen, met hard werken in de verdediging en veerkracht. En het werd een leerzame 3-1 nederlaag voor Jong Oranje. Het was voor het eerst in het toernooi dat Arnold diepe teleurstelling liet zien. Vanaf de perstafel had ik dat nog niet eens gezien, maar ik zag het later op de video. Daarom heb ik hier ook die voorgeschiedenis van 10 jaar eerder laten zien, want die maakt het begrijpelijk. Net als in 2008 werd de strijd voor brons een mentaal moeilijke opgave en ik vond het voor de spelers heel erg jammer dat het niet lukte. En voor Arnold super jammer, want het had zijn revanche voor 2008 kunnen zijn! En goed dat Sjors Tijhuis en Bennie Tuinstra een individuele prijs kregen!