Copyright © 2024 Volleybalkrant.
Artwork by the Media Artists. All rights reserved.
De finale van de Champions League was opnieuw een apotheose tussen de twee beste teams van de wereld. In de afgelopen vier jaar speelden Imoco Volley Conegliano en Vakifbank Istanbul vier keer tegen elkaar, waarvan elke wedstrijd een (halve) finale was. Elk van die vier wedstrijden eindigde in een vijfsetter, beide topclubs wonnen twee keer. De laatste keer dat ze elkaar troffen, was afgelopen december. Toen waren de beide teams actief op het WK voor clubs, dat eindigde met een overwinning voor het team uit de Turkse hoofdstad. Na het WK voor clubs wisten zowel Conegliano als Vakifbank in de nationale competitie alle prijzen te winnen. Naast de supercup pakten de topclubs ook de beker en het landskampioenschap. De CL-finale werd dan ook gezien als de kers op de taart van opnieuw een lang, zwaar en toch vooral succesvol seizoen.
Na twee seizoenen was er ook weer publiek welkom bij de Superfinals van de Champions League. Niet alleen de vrouwen, maar ook de mannen speelden in de Sloveense hoofdstad Ljubljana op zondag de finale. In een volgepakt stadion, waar plaats was voor meer dan 12.000 toeschouwers, werd de finale op spectaculaire wijze geopend met een grote lichtshow. Daarna was het tijd voor Imoco Volley Conegliano en Vakifbank Istanbul om spektakel op het veld te laten zien.
Boven de twintig
In de eerste twee sets werd het tussen de beide teams pas bij de big points beslist. Veel verder dan een paar puntjes voorsprong kwamen de clubs niet, tot aan de twintig was het vooral stuivertje wisselen. Maar waar Conegliano nagenoeg alleen via Paola Egonu tot scoren kwam, kon Vakifbank rekenen op de aanvalsdrift van Isabelle Haak, Gabi Guimaraes en Zehra Guhnes. In combinatie met de foutenlast van de Italiaanse ploeg kon Vakifbank boven de twintig punten het verschil maken en op een voorsprong van twee sets komen (25-22, 25-21). De foutenlast zou sowieso een struikelblok blijken voor het team van Davide Santarelli, want maar liefst 32 punten werden in de hele wedstrijd cadeau gegeven aan de Turkse tegenstander.
Ondanks die vele fouten, vooral vanaf de servicelijn, lukte het Conegliano wel om op karakter de derde set naar zich toe te trekken. Dit keer was het boven de twintig punten de grote Egonu-show, die voor bijna alle punten moest zorgen en uiteindelijk via de handen van het Turkse blok het tweede setpoint verzilverde. In set vier bleek de stabiliteit van Vakifbank toch de doorslag te geven. Onder aanvoering van de Braziliaanse passer-loper Guimaraes, die ook verkozen zou worden tot MVP, ging Vakifbank stoïcijns op weg naar de overwinning. Van de handen van de Italiaanse blokkering werd gretig gebruik gemaakt door de Turkse ploeg en langzamerhand leek de hoop op titelprolongatie bij Conegliano te verdwijnen. Het eerste matchpoint werd nog weggewerkt, maar op het tweede was het Guimaraes die via de handen geheel in stijl haar team de Champions League titel bezorgde.
Egonu zou met 39 punten (4 aces, 2 killblocks) met afstand topscoorder worden, maar het bleek niet genoeg voor het prolongeren van de Champions League. Guimaraes zou de grote vrouw van de wedstrijd zijn, met een indrukwekkend aanvalspercentage (61%) en een totaal van 23 scores. Vakifbank sloot het seizoen af met de vijfde prijs en de vijfde Champions League in de geschiedenis van de roemruchte club. Conegliano eindigde het slopende seizoen, met zo'n vijftig wedstrijden in totaal, af met zilver in de CL en drie prijzen in totaal dit seizoen.
Kijk hieronder een samenvatting van de Champions League finale tussen Vakifbank en Conegliano.
Je reactie is opgeslagen.
Plaats een reactie
reacties: