Beste Nevobo...

Volleyballiefhebber Tjarko Muis volgt de ontwikkelingen in volleyballand Nederland op de voet en verwondert zich over een aantal zaken. De Zwolse trainer is in de pen geklommen om een open brief naar de Nevobo te schrijven. Hierin vraagt hij de Bond om een aantal zaken op te helderen. Lees hieronder zijn brief.  

Beste Nevobo,

Met enige regelmaat (lees elk seizoen) veranderen jullie de regels van de sport die wij met z’n allen zo leuk vinden. De ene keer komen deze regelwijzigingen voort uit de gedachte dat ‘de sport aantrekkelijker moet worden voor uitzending op tv’, de andere keer is het de reden ‘dat de ledenaantallen terug lopen’ en we met spelverandering dit willen keren. De laatste kapstok waar we alles aan ophangen is ‘vergroten van het spelplezier’….Bij mij komt steeds de uitdrukking “een kat in het nauw maakt rare sprongen” in mijn hoofd op.

Ik heb in eerdere betogen al verwoord wat ik van de spelregelveranderingen vind, maar blijkbaar is mijn mening en ervaring niet interessant genoeg om op te reageren of iets mee te doen. Op zich snap ik dat, maar volgens mij luisteren jullie wel naar andere individuen.

Bij mij is inmiddels wel een aantal vragen gerezen die ik, als lid, graag beantwoord wil hebben. Ik gooi ze er maar gewoon even in, oké Nevobo?

- Allereerst…de ‘werkgroep arbitrage’, wie zitten daar in? Hoe gaan ze te werk? Waar baseren ze de voorstellen voor spelregelwijzigingen op?

- Daarnaast lees ik steeds over ‘spelplezier’. Wat verstaan jullie hieronder? En wie bepaalt dat? ‘Spelplezier’ voor wie? Voor welk niveau?

Deze vragen worden bij mij gevoed door de laatste wijziging; het afschaffen van de lijnrechters. Verhoogt dit het spelplezier? Of is dit gedaan omdat mensen tegenwoordig niet meer het fatsoen hebben om iets voor de vereniging te doen?

- Ook lees ik iets over verenigingsbezoeken. Waar dan? Hoe vaak? Is dit representatief? Zijn dit bijeenkomsten geweest waar veel leden aanwezig waren? Wie zijn daarbij gesproken? Wat is daar dan geconstateerd?

Ik heb al vaker aangegeven dat volgens mij het probleem ligt in de individualisering van het volleybal. We vinden het individu belangrijk en vergeten daarbij dat we een teamsport beoefenen in verenigingsverband waarin het individu nou eenmaal ondergeschikt hoort te zijn en te blijven. We beoefenen onze sport in verenigingsverband, dat betekent nou eenmaal dat je als verenigingsleden soms moet vlaggen, tellen, fluiten, een kantinedienst moet draaien, training geven of een functie moet bekleden in bestuur of commissies. Dat heeft niks met ‘spelplezier’ te maken, maar met gewoon sociaal gedrag dat hoort binnen een vereniging.

Door het vlaggen af te schaffen geven we toe aan de individuele leden die niet ‘willen’ vlaggen of tellen omdat ze dat niet over hebben voor hun eigen club. Straks moeten we ook het tellen maar afschaffen, want dat willen we straks ook niet meer…

Beste Nevobo, ik ben benieuwd naar de antwoorden en de volledige transparantie in deze. De mensen die ik spreek hebben nooit een werkgroep gezien of gesproken en zijn nooit gehoord of betrokken in de besluitvorming (als je individuen vraagt om aan te geven wat ze willen moet je wel heel ruim informeren en niet alleen een vraag op internet posten), dus ik ben erg benieuwd naar jullie uitgebreide verslag en de ruime, breed gedragen en representatieve meningen waarop al die wijzigingen steeds gebaseerd worden.

In afwachting, met sportieve groet,

Tjarko Muis