Aanvoerder en uitblinker Benjamin Parkinson over spelen in Zevenhuizen: "Je hebt een band met de club en de mensen"

Een kind van de club, dat is Benjamin Parkinson zeker. Inmiddels speelt Parkinson al zo’n twintig jaar bij de club uit Zevenhuizen. “Ik ben op mijn zesde begonnen met volleyballen bij Zevenhuizen. Ik ken praktisch iedereen en iedereen kent mij. Je hebt een band met de club en met de mensen.” Dankzij zijn goede prestaties de afgelopen seizoenen had Parkinson ongetwijfeld de mogelijkheid om naar andere clubs te gaan, maar hij koos er telkens voor om zijn club trouw te blijven. “Voor mij is volleybal een uit de hand gelopen hobby. Ik speel wel om mijn beste niveau te halen, maar het is niet mijn ambitie om echt fulltime prof te zijn. Het liefst wil ik zo hoog mogelijk komen met ZVH.” 

Vergelijking
Dat is in tegenstelling tot zijn oudere broer en professioneel volleyballer Michaël Parkinson, die wel koos voor een bestaan als fulltime topsporter. “Hij zat ook al van jongs af aan bij de nationale jeugdselecties. Voordat ik bij het eerste team kwam, speelde ik een stuk lager. Toen kwam ik bij het eerste, werden we kampioen in de Eerste Divisie en binnen twee jaar speelde ik met ZVH in de Eredivisie.”

Waarin de broers volgens anderen wel op elkaar lijken, is de manier van volleyballen. Beiden zijn ze middenman en maken ze vaak met hun blokkering indruk. “Ik weet niet hoe het bij hem ging in de jeugd, maar ik werd op het midden gezet omdat ik de langste was,” vertelt Benjamin. “Maar ik heb me weleens laten vertellen dat we dezelfde bouw en dezelfde manier van bewegen hebben, dus wie weet is het daardoor zo gekomen.” 

Het leven van een midden
“Het blokkeren vind ik persoonlijk het leukst,” vertelt Parkinson over zijn positie. “Als je als midden niet van blokkeren houdt, dan zit je niet op de goede plek. Ik moet zeggen dat ik het in de aanval ook niet onaardig doe, maar de blokkering is wel een sterke kant van mij.” De positie van middenman kan soms wat ondergewaardeerd zijn, al ziet Parkinson het niet zo. “Dat is een beetje het leven van een midden, maar een libero krijgt natuurlijk ook niet altijd alle credits. Uiteindelijk ben je één team en deel je met z’n allen de resultaten. 

Voorlopig wacht Scherp in Packaging ZVH nog op de eerste aansprekende resultaten. “Om het maar even plat te zeggen, we hebben natuurlijk gewoon vijf keer verloren,” is Parkinson eerlijk over de lastige start van het seizoen. “Maar ik zie het zeker wel positief in. We kunnen hoog pieken en flink dalen. In de wedstrijd tegen Draisma Dynamo doen we de eerste twee sets echt goed mee, pak je zelfs de tweede set en de volgende twee sets hebben we eigenlijk vrij weinig meer te zeggen. Maar het geeft wel hoop dat als we ons eigen niveau constant krijgen, dat we echt wel mee kunnen spelen.” Scherp in Packaging ZVH heeft een grotendeels nieuw team met veel jonge jongens, wat het lastig maakt om continue hetzelfde hoge niveau te laten zien. Dat beaamt Parkinson ook: “Met de jonge spelers gaat natuurlijk op en neer qua consistentie, maar we hebben een groep die graag wil en er zit veel talent in. Dat moeten we er dan uit zien te krijgen.” 

Punten pakken tegen Sliedrecht
Hoewel Parkinson als ervaren speler niet zo snel in paniek raakt van een aantal verloren wedstrijden, weet hij dat het ook lastig kan zijn als het lange tijd niet lukt om te winnen. “Ik ga al een tijdje mee, dus ik heb daar niet zo snel last van. Maar het geeft wel vertrouwen als je wint en met vertrouwen spelen, dat doet ook veel met spelers en met een team.” 

Komend weekend speelt Zevenhuizen als nummer acht tegen nummer zeven Sliedrecht Sport, een wedstrijd waarin Benjamin met zijn team de eerste punten van dit seizoen wil proberen te veroveren. “Het is een thuiswedstrijd, dus wij hopen natuurlijk punten te pakken. Als we de hele wedstrijd netjes en secuur blijven spelen dan kunnen we echt wat neerzetten. Dat is wel makkelijker gezegd dan gedaan, maar we spelen thuis en met het publiek achter ons gaat dat zeker helpen.”